بررسی میزان شیوع اختلالات رفتاری در دانش آموزان مقطع راهنمایی و متوسطه استان قم

مقدمه و اهداف: پژوهش حاضر به منظور بررسی میزان شیوع اختلالات رفتاری دانش آموزان دوره ی راهنمایی و متوسطه استان قم انجام شده است. روش کار: این پژوهش یک مطالعه توصیفی- مقطعی است که روی 762 دانش آموز (382 نفر دانش آموز دوره ی راهنمایی و 380 نفر دانش آموز دوره ی متوسطه) که با استفاده از روش نمونه گیری طبقه ای و خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شده بودند، اجرا شده است. از پرسشنامه اختلالات شخصیتی وودورث به عنوان ابزار غربالگری، از آمار توصیفی و آزمون مربع کای برای تحلیل داده ها استفاده شد. نتایج: بر اساس یافته های مطالعه ی حاضر، می توان گفت که میزان شیوع اختلالات رفتاری در کل نمونه 82/19 درصد، در دانش آموزان دوره ی راهنمایی 72/22 درصد و در دانش آموزان دوره ی متوسطه 1/17 درصد است. میزان شیوع در پسران بیش تر از دختران، در دوره ی راهنمایی بیش تر از دوره ی متوسطه و در مناطق شهری بیش تر از مناطق روستایی می باشد. هم چنین نتایج نشان داد که اختلال پرخاشگری شایع ترین و اختلال وسواس- پسیکاستنی کم ترین میزان شیوع را در هر دو گروه دانش آموزان دوره ی راهنمایی و متوسطه دارد. در بین عوامل جمعیت شناختی، پایه ی تحصیلی، تحصیلات والدین، طلاق والدین، فوت والدین و سطح درآمد خانواده با رخداد اختلالات رفتاری در دانش آموزان رابطه ی آماری معنی داری داشت. نتیجه گیری: میزان شیوع اختلالات رفتاری در استان قم در مقایسه با سایر پژوهش های انجام گرفته در داخل و خارج از کشور در دامنه ی متوسط قرار دارد. با این وجود، لزوم سیاست گذاری های سلامت روان در مقطع نوجوانی برای کاهش بار آسیب در آینده و ارایه راه کارهای برون رفت از این مسأله به قوت خود باقی است.